Miesięcznik dahurski (Menispermum davuricum) eleganckie pnącze o wspaniałych dekoracyjnych i maskujących właściwościach, dzięki dachówkowatemu ułożeniu liści. Rzadkie w polskich ogrodach pnącze pochodzenia azjatyckiego. Każdej wiosny młode pędy odbywają długą wędrówkę. Długą, bo wyrastają nawet do 5 metrów. Jest to odporny na szkodniki gatunek, którego pędy tworzą prawdziwą plątaninę, która potrafi zakryć nieciekawe murki, słupki, kraty. Może stanowić piękną dekorację altan i trejaży. Na zielonych lub czerwonawych pędach pojawiają się tarczowate liście o kształcie okragłotrójkątnej. Posiadają 3-5, a czasem i 7 klap, a brzegi liścia są delikatnie wywinięte ku dołowi. Wierzchnia strona liścia jest lśniąca i żywozielona, spód sinawy. W maju lub czerwcu kwitnie delikatnymi niewielkimi kwiatami o jasnej barwie. Później pojawiają się ozdobne owoce o średnicy ok. 1cm - uwaga! Są trujące.
Jesienią liście przebarwiają się na intensywny żółty kolor po czym opadają. Zimą należy okopczykować miejsce posadzenia i owinąć pędy. Jeśli jednak dojdzie do podmarznięcia, nie należy się martwić, bo miesięcznik dahurski doskonale regeneruje się od korzenia. Z podziemnych rozłogów można zrobić nalewkę, która wg wschodniej medycyny ma właściwości tonizujące.
Miesięcznik dahurski to wielbiciel wilgotnej gleby i słonecznego miejsca. W okresach suszy, należy go podlewać. Gleba żyzna o obojętnym odczynie (np. piaszczysto-gliniasta) będzie dla niego najlepsza. Doskonale znosi przycinanie. Można zarówno ograniczyć się do usuwania obumarłych po zimie pędów, jak i do całościowego przycinania ok. 20-40 cm nad ziemią co 3-4 lata.

W sprzedaży pnącze o wysokości około 80-100 cm, w doniczce o średnicy 14 cm (2 litry). Zdjęcie sadzonki wkrótce.