robinia, grochodrzew - Robinia hispida

Krzew lub małe drzewko dorastający do ok. 2 m, oferowany zwykle w formie szczepionej na pniu. Pędy, grona kwiatowe i strąki pokryte gęsto czerwonobrązowymi włoskami i kolcami. Liście pierzastozłożone, duże, z wierzchu ciemnozielone, od spodu szare. Bardzo liczne, efektowne różowe kwiaty zebrane w grona o długości do 12 cm pojawiają się w maju i czerwcu. Ponownie kwitnie we wrześniu mniej obficie. Jest w naszych warunkach całkowicie odporna na mróz, łatwa w uprawie.
Lubi miejsca słoneczne. Dobrze rośnie na każdej glebie, jednak im lepsza gleba tym obfitsze kwitnienie. Sam użyźnia glebę wprowadzając przez korzenie  sporo azotu z własnej przemiany.

W pierwszą zimę krzew należy owinąć kartonem lub matą słomianą. Nasza sadzonka zaszczepiona jest na wysokości ok. 30 cm. Obecnie ma wysokość ok 120 cm. Nazwa "robinia" pochodzi od nazwiska francuskiego botanika Jeana Robina, który sprowadził robinię akacjową
do Europy.  Liście robinii w rytuale masońskim są symbolem nieśmiertelności, dlatego często są składane na grobach.

Kora i strąki są trujące, natomiast miododajne kwiaty są jadalne i używane w zielarstwie. Zawierają olejki eteryczne, kwasy organiczne, flawonoidy, sole mineralne, cukry, garbniki.

Stwierdzono działanie naparów z suszonych kwiatów moczopędne, rozkurczowe i żółciopędne. Dlatego wyciągi z kwiatów używa się w stanach zapalnych dróg moczowych i nerek, w uszkodzeniu nerek przez trucizny. Napary mogą być stosowane przez alergików i działają na pobudzenie trawienia oraz przy niewydolności krążenia. W celu uzyskania naparu należy zebrać rozkwitające kwiaty i ususzyć w miejscu cienistym i przewiewnym. Kwiatostany można też smażyć w cieście naleśnikowym i zjadać.

Drewno robinii jest cennym surowcem w stolarstwie. Ma też dużą kaloryczność w spalaniu.

{gallery}sklep/robinie/hispida{/gallery}